Bijzondere klanten
Zo af en toe kom ik bij klanten, waar ik een bijzondere band mee opbouw. Ik schreef al eerder dat sommige klanten indruk op mij maken door de manier waarop zij in het leven staan. Zo ook mijn klant Wilma. Ik leerde Wilma kennen, omdat ik door haar werkgever was ingehuurd om haar te helpen om haar financiën op orde te krijgen.
Wilma is een actieve jong vrouw, met twee bijna volwassen kinderen. Toen haar kinderen nog heel jong waren, nu bijna veertien jaar geleden, is zij gescheiden van haar man. Ze heeft in de afgelopen jaren haar kinderen zelf groot gebracht en heeft in die jaren nooit ook maar een cent aan alimentatie ontvangen van haar ex-echtgenoot.
Lening op haar naam
De ex-echtgenoot van Wilma heeft haar, in de tijd dat de relatie van haar en haar man nog goed was, een lening van € 30.000 laten afsluiten op haar naam, omdat zijn eigen bedrijf indertijd niet zo goed liep. Wilma heeft er toen nooit bij nagedacht wat de gevolgen zouden zijn, wanneer zij deze lening op haar naam aan zou gaan. Destijds waren ze tweeverdieners en hun gezamenlijke inkomen was voldoende voor de hoogte van de maandelijkse aflossing en rente.
Gescheiden
Maar toen liet haar man haar nog geen jaar later alleen achter met twee kleine kinderen. Binnen een paar maanden was meneer geëmigreerd naar een verre bestemming. Alle pogingen van Wilma om haar man alimentatie te laten betalen of een deel van de betaling voor de lening op zich te laten nemen, liepen op niks uit. Meerdere advocaten gaven aan dat Wilma geen zaak had tegen haar ex-echtgenoot en dat een zaak haar alleen maar heel veel geld zou kosten. Zelfs wanneer haar man bij verstek veroordeeld zou worden, zou zij waarschijnlijk nooit een cent zien.
Wanhoop
Toen ik Wilma voor de eerste keer ontmoette, was zij de wanhoop nabij. Ze vertelde me dat ze al maanden bijna geen oog meer dicht deed. Ze voelde zich alsof ze een levenslange straf moest uitzitten.
In de afgelopen veertien jaar had Wilma meerdere pogingen gedaan om met de bank tot een afspraak te komen tot een lagere maandlast. Dit was echter keer op keer door de bank geweigerd. Ze betaalde tenslotte keurig elke maand haar maandtermijn en de bijbehorende rente.
Wat de bank niet zag, was dat Wilma al veertien jaar niet genoeg geld had om te kunnen voorzien in het onderhoud van haarzelf en haar twee kinderen.
Om toch eten te kunnen kopen, moest Wilma maandelijks een deel van haar aflossing weer opnemen. Naarmate de kinderen ouder werden, werden ze ook duurder en daardoor nam Wilma steeds vaker een extra bedrag op om bijvoorbeeld schoolgeld, schoolboeken of ziektekosten te kunnen voldoen.
Wilma was een vrouw waar alle energie uitgestroomd was en die het leven eigenlijk niet meer de moeite waard vond. De maandelijkse aflossing en rente van ruim € 500, hingen als een molensteen om haar nek. In de afgelopen veertien jaar dat de lening nu liep, had Wilma op haar totale lening maar € 1.500 afgelost.
Pompen of verzuipen
Wilma was al veertien jaar bezig om niet te verzuipen. Al veertien jaar ging ze min of meer schuldenvrij door het leven. Afgezien van de lening die ze destijds bij de bank had gesloten, waren er verder geen schulden of betalingsachterstanden. Al veertien jaar deed ze er alles aan om niet in de schuldsanering terecht te komen. In werkelijkheid zou ze er in de schuldsanering beter aan toe zijn dan nu. Dan zou ze netto met twee kinderen meer over gehouden hebben dan ze nu deed.
Stop met betalen
In dit bijzondere geval heb ik Wilma, tegen mijn en haar principes in, aangeraden om per direct te stoppen met betalen aan de schuld van de bank. Dan pas zou bij de bank het kwartje vallen dat zij niet in staat is om deze hoge maandelijkse lasten te dragen. Waarschijnlijk gaat de bank daardoor nu beslag laten leggen op haar salaris. Gelukkig voor Wilma is haar beslagvrije voet hoger dan haar salaris. Dat zou betekenen dat ze voor het eerst in veertien jaar normaal rond kan komen.
Einde aan haar lijden
Het is nu nog even afwachten wat de volgende stap zal zijn van de bank. Voor Wilma komt er hoe dan ook een eind aan deze vervelende situatie. Of de bank gaat beslag leggen en vangt bot. Of de bank doet een schikkingsvoorstel. Of de bank blijft dreigen en dan zal Wilma voor drie jaar de schuldsanering ingaan, wanneer de schuld van de bank ver genoeg is opgelopen. Maar zelfs in dat geval is ze na drie jaar verlost van deze kwelling die nu al veertien jaar duurt.
Meer verhalen uit de praktijk? Klilk hier