Keuzestress
Kiezen het lijkt wel alsof het het niet meer willen, of misschien kunnen. Veel mensen hebben tegenwoordig keuzestress. Die keuzestress leidt vaak tot verkeerde keuzes. Wij hadden het thuis niet slecht. Bij ons mocht er veel, vriendjes mochten altijd mee-eten en ook van een logeerpartijtje waren mijn ouders niet vies. We gingen in tegenstelling tot sommige vriendinnen van mij elk jaar naar het buitenland op vakantie. We hadden altijd koekjes en chips in huis en daar mochten we ook door de week van snoepen. Reden waarom veel van mijn vriendinnen graag bij mij thuis wilden spelen en logeren. Wel deden we bij de Aldi boodschappen en niet bij de Albert Heijn.
Toekomst
Mijn ouders waren altijd heel duidelijk over hoe zij onze toekomst zagen. Ze waren als 21-jarigen naar Nederland geëmigreerd vanuit Suriname, omdat ze zichzelf en hun kinderen een betere toekomst gunden. Ze zeiden dan ook vaak, als jullie het later beter hebben dan wij, dan hebben wij het goed gedaan.
En ja wij (hun kinderen) hebben het goed en zijn alle drie goed terecht gekomen. We hebben allemaal een eigen woning en geen geldzorgen en onze kinderen groeien in nog meer rijkdom op dan wij vroeger zelf deden.
Duidelijke keuzes
Mijn ouders waren ook altijd heel duidelijk over de financiële mogelijkheden die er waren bij ons thuis. We kregen géén brommer op ons 16e. Ook kregen we géén rijlessen toen we 18 werden. Dat was hun keuze en daar waren ze altijd heel duidelijk over. Die brommer en rijlessen zouden namelijk ten koste gaan van onze vakanties. Dat wisten we en daar hebben we ook nooit moeilijk over gedaan.
Nee zeggen
Tegenwoordig lijkt het steeds meer alsof we onze kinderen zo aanbidden dan we geen nee meer tegen ze kunnen zeggen. En helaas geldt dat niet alleen voor ouders die het financieel goed hebben. Ik kom bij klanten die zelf niet of nauwelijks rond kunnen komen, maar waar de ouders wel kiezen voor de nieuwste iPhone met bijbehorend duur abonnement voor hun kinderen. Ik snap daar helemaal niks van.
Abonnement
Mijn zoon heeft ook een telefoon, maar zonder duur abonnement. Ook hij zou graag een abonnement willen, maar zijn vader en ik zijn van mening dat hij zich op zijn leeftijd nog prima kan redden met een prepaid saldo. Hij heeft tenslotte bijna overal wifi. Mocht hij toch een abonnement willen, dan zal hij dit abonnement zelf moeten betalen. Ik heb al voorgesteld om zijn abonnement uit zijn zakgeld te betalen, maar dat vond hij iets te prijzig. Zo eens in de paar weken slingert hij de vraag of hij echt geen abonnement mag weer de lucht in. Helaas voor hem is het antwoord altijd hetzelfde: nee, tenzij je het zelf betaald.
Waarde van geld
Ik snap al die ouders niet die hun kinderen niet leren dat er dingen zijn in het leven die je nooit zult hebben, of kunnen doen, eenvoudig omdat je daarvoor niet genoeg geld hebt. Ik denk dat het als ouder je taak is om je kinderen zo op te voeden dat ze de waarde van geld leren beseffen. Een van de manieren waarop ik dat doe is door mijn kinderen zak- en kleedgeld te geven vanaf een bepaalde leeftijd . Dingen kosten geld en dat geld kun je maar één keer uitgeven. Een kind moet leren dat je eerst moet sparen voor je iets kan kopen, om te voorkomen dat het zich later met het grootste gemak in de schulden stort. Wat als ze straks gaan studeren en zich vol enthousiasme op hun studie en hun in de schulden storten? Beseffen ze dan wat deze enorme studieschuld betekent voor hun mogelijkheden in de nabije toekomst?
Sparen
Ik denk dat we weer meer moeten gaan opvoeden en dat er niks mis mee is om een kind af en toe nee te verkopen. Zeker in het geval van pubers.
Mijn zoon (14 jaar) heeft sinds dit weekend een baantje bij een kwekerij. Hij moet de helft van wat hij verdient geld op een spaarrekening zetten en de rest mag hij opmaken. Ik heb zo maar het gevoel dat dat abonnement voor zijn telefoon er op korte termijn nu wel gaat komen ;-).
Meer lezen over de financiële opvoeding van je kind, lees “Welk budget is genoeg?”