Corona
Misschien lees je mijn artikelen al wat langer, misschien volg je me nog maar kort. Meestal deel ik deze plek mijn inzichten en tips over administratie en financiën, maar vandaag niets van dien aard. We leven in een rare tijd. Iedereen zit thuis te werken en we voelen ons geremd in ons doen of laten. Sommigen worden daar heel onrustig van, anderen geeft het de tijd om dingen te overdenken. Ik zelf probeer gewoon mijn rust te pakken door te schilderen en er te zijn voor mijn kinderen.
Mammografie
Natuurlijk is alles wat er rondom Corona gebeurt griezelig en angstaanjagend, maar mijn leven kwam een paar dagen voor de quarantaine van 18 maart al tot stilstand. Maandag 9 maart ging ik opgewekt naar het ziekenhuis voor het maken van een mammografie en een echo van mijn linker borst. Die vrijdag ervoor was ik bij de huisarts geweest omdat ik een harde plek voelde in mijn borst. Mijn huisarts stuurde mij voor de zekerheid door naar het ziekenhuis, alwaar ik dus die maandag terecht kon. Ik had mijn sportkleding aangetrokken, omdat ik daarna meteen door zou gaan naar de sportschool.
Mijn man, ook zzp-er was toevallig thuis aan het werk en vroeg nog of hij mee moest. Ik zei nog lachend tegen hem dat dat helemaal niet nodig was, want ik had dit eerder meegemaakt een paar jaar geleden. Ik wist wat me te wachten stond.
Biopt
In het ziekenhuis werd eerst een foto gemaakt van mijn beide borsten en daarna een echo. Een vriendelijke arts vertelde mij dat hij ook nog even een biopt ging nemen. Drie uit mijn borst en drie uit mijn okselklier. Optimist die is was, dacht ik dat dat standaard was en dus lag ik er nog opgewekt grapjes te maken met de arts. Na afloop stuurde hij mij door naar de mamma-verpleegkundige die nog wat vragenlijsten met mij door zou nemen.
Borstkanker
Nog steeds rook ik geen onraad, totdat ze me vroeg wat de arts me verteld had. Ik zei dat hij me verteld had dat ik vanmiddag de uitslag zou krijgen van mijn biopten. En verder vroeg ze? Ik zei nou verder niks.
En toen zei ze, dan ga ik het je maar gewoon heel eerlijk vertellen. De arts denkt voor 99% zekerheid te weten dat wat je in je borst voelt borstkanker is. Op dat moment kwam alles in mij tot stilstand. Borstkanker! Het enige wat ik voelde was paniek en eigenlijk wilde ik gewoon weg. Ik was me er heel erg van bewust dat ik alleen in het ziekenhuis was en dat ik dus nog alleen met de auto naar huis moest rijden.
Wachten op de uitslag
Het enige dat nog tot mij doordrong was dat zij me die middag om half vijf zou bellen voor de uitslag. Dat het borstkanker was wist ik al bijna zeker, maar cruciaal was of er in het biopt uit mijn oksel wel of geen tumorcellen zouden zitten. Ik ben die dag veilig thuis gekomen met de auto en ben thuis pas in huilen uitgebarsten. Mijn hoofd knalde uit elkaar van ellende en ik had geen idee hoe ik de uren tot half vijf door moest zien te komen.
Mijn man en ik zijn gaan wandelen met de hond. Toen mocht dat gelukkig nog. Het regende en het was koud en kil buiten, maar dat paste uitstekend bij mijn humeur.
Toen het eindelijk half vijf was, ging de telefoon. En meteen zei de verpleegkundige ik heb nog geen uitslag. Dat had ze me wel verteld in het ziekenhuis, maar daar had ik toch niet echt rekening mee gehouden. Het enige dat ik dacht was, hoe kom ik de komende 23 uur door?!
Lichtpuntjes
De volgend dag om half vier hadden we een afspraak in het ziekenhuis en zouden we meer horen over de tumor en eventuele uitslagen. Als je zoals ik fibromyalgie heb, heb je altijd wel ergens pijn in je lichaam. Nu had ik al maanden pijn in mijn linkerzij aan mijn ribben. Ondanks alle inspanningen van mijn fysio wilde de pijn maar niet verdwijnen.
Die nacht heb ik mezelf helemaal gek gemaakt en was is ervan overtuigd dat ik uitzaaiingen had door heel mijn lijf, maar in ieder geval rond mijn ribben. Je kan je dan ook voorstellen hoe groot de opluchting was toen in de volgende middag in het ziekenhuis te horen kreeg dat mijn okselklier schoon was.
Daarna vertelde de arts me nog een heleboel dingen over de tumor, die allemaal gunstig waren. Het is raar hoe je in je hoofd zo snel kan schakelen, dat je opeens toch weer allemaal lichtpuntjes ziet.
Operatie
Vorige week dinsdag ben ik geopereerd. Ik heb een borstbesparende operatie gehad en de operatie is me zo ontzettend mee gevallen. Het mooie weer helpt mij zeker bij mijn herstel. De zon doet mijn fibromyalgie verdwijnen en doet mijn humeur goed.
Inmiddels weet ik dat de diagnose borstkanker niet meteen het einde van je leven betekent, ook al voelt dat in eerste instantie wel zo. Momenteel ontvangen jullie elke week mijn nieuwsbrief. Door mijn ziekte weet ik niet of me dat de komende tijd ook gaat lukken. Zolang het me lukt, probeer ik nog zoveel mogelijk klanten bij te staan bij hun financiën. Dat gaat veelal via Skype of een enkel keer telefonisch nu huisbezoeken niet tot de mogelijkheid behoren.
Nederland ruimt op
Ondertussen lijkt het of heel Nederland aan het opruimen is geslagen. Eindelijk hebben we tijd voor achterstallig onderhoud. Zelf vind ik het wel prettig dat ik geen reistijd heb en de tijd die ik over heb aan andere zaken kan besteden. Het lesgeven aan de jongste en het plakken van foto’s. Ook volg ik wat online trainingen, daar heb ik voorlopig alle tijd voor.
Misschien heb jij al langere tijd zorgen over je financiële situatie, omdat je geen buffer hebt. Dan is dit een goed moment om met je financiën aan de slag te gaan. Kijk bijvoorbeeld eens op “Heb jij nog grip op je administratie” of op “Heb jij nog grip op je financiën”
Voor nu wens ik iedereen veel gezondheid toe. Stay safe.
Wil je weten hoe het met mij gaat? Op Instagram deel ik al mijn lief en leed met mijn volgers time_2_organize.
Groetjes Cinthia