Goede eigenschap
Ik geloof niet dat ik het er al eerder over gehad heb, maar ik ben vreselijk eigenwijs. Ik geloof de meeste dingen pas als ik ze zelf gezien heb. Ik geloof serieus dat eigenwijsheid een goede eigenschap is. Het maakt dat ik dingen graag zelf doe en eerst zelf wil proberen voor ik hulp inroep. Gelukkig heb ik ook een eigenwijze man ;-)
Erfelijk
Als je allebei eigenwijs bent, maakt dat automatisch dat je kinderen ook eigenwijs worden. Kan niet, bestaat niet. Bij de jongste kwamen we er pas 8 maanden na zijn geboorte achter dat hij reflux had. Nadat hij medicijnen had gekregen sliep hij gelijk door. Tot die dag had hij elke nacht gehuild. Door de pijn deed hij weinig anders dan huilen of op de arm gedragen worden. Wij dachten dat hij zich gewoon niet zo snel ontwikkelde als zijn broers. Hij kroop niet en leek niet zoveel haast te hebben om zich te verplaatsen. Ik vond het wel prettig, want ik had me handen al vol aan zijn broers. Maar nog geen maand later stond hij en net tien maanden oud liep hij bij ons door het huis. Als er iemand eigenwijs is, is hij het wel.
Eigenwijs of doorzetter?
Ik herken het heel erg van mezelf, als mensen mij vertellen dat ik iets niet kan, denk ik oh nee, dat zullen we dan nog wel eens zien. Zo moest ik naar de MAVO, maar belandde ik na de brugklas op het VWO. In de eerste van de HEAO kreeg ik te horen dat ik beter kon stoppen met mijn opleiding. Mijn mentor geloofde niet dat het nog goed zou komen met me. Ik bleef en rondde na vier jaar mijn studie af.
Ik ontdekte al op het VWO dat economie II (boekhouden) niet echt mijn ding was. Op de HEAO redde ik me met mijn hakken over de sloot. Op de universiteit kon ik het vak overslaan en hoefde ik me alleen maar op rechten te focussen. Dat kon ik en vond ik leuk. Ik had het geluk dat ik na mijn studie bij een verzekeraar terecht kwam en ik me daar volledig in het verzekeringsrecht en belastingrecht kon verliezen. Voor mij geen ingewikkelde balansen en verlies en winstrekeningen.
Ik zou het toch moeten kunnen?
Inmiddels 11 jaar geleden begon ik voor mezelf. Mijn vader is zijn hele werkzame leven controleur bij de Belastingdienst geweest en hij heeft mij in de afgelopen jaren geholpen met de jaarafsluiting van mijn administratie. De eerste paar jaren heb ik nog mijn best gedaan om te snappen wat hij deed en hoopte ik het op termijn zelf te kunnen doen. Mijn vader kan ik hier tenslotte ook niet tot op zijn negentigste mee ‘lastig’ vallen.
Energieverspilling
Twee jaar geleden ging ik daar anders over denken. Ik las ik een artikel dat je geen energie moet verspillen aan dingen die je niet kan, maar waarvan je wel vind dat je ze gezien je inkomen, opleiding of achtergrond zou moeten kunnen. Ik heb besloten niet langer eigenwijs te zijn. Ik laat mijn vader lekker mijn jaarafsluiting doen. Heb aan hem duidelijk gemaakt dat ik het in hoofdlijnen snap, maar dat ik het nooit helemaal in de vingers zal krijgen. Heerlijk vind ik het om niet meer na te denken of ik iets nou debet of credit moet boeken in mijn memoriaal. Het heeft me zoveel rust gegeven. Waarom ik daar nou al die jaren zoveel energie in heb gestopt? Ik vond van mezelf dat ik dat met mijn opleiding moest kunnen. Het was simpelweg mijn trots die mij ervan weerhield om toe te geven dat ik dit niet kon.
Dom of eigenwijs?
Ik hoor het ook vaak terug bij klanten. Ze blijven jaren worstelen met hun uitgaven. Ondanks hun goede opleiding, opvoeding of achtergrond lukt het ze niet om grip op hun financiën te krijgen. Die mensen zijn niet dom of lui, maar hebben gewoon hulp nodig. Ik oordeel nooit, ik bied wel hulp als je er zelf even niet uitkomt. Wees niet langer eigenwijs en vraag gewoon om hulp bij dingen waar je niet zo goed in bent.
Lees ook het artikel “Budgetcoaching alleen voor domme mensen?”.